wandelaars
door knisperend bruin
armen ingehaakt
fietsers
over nevelige dijken
hand in hand
voorbijgangers
door goudgeel tapijt
samen schuifelend
lage zon
veroorzaakt
gouden randjes
om alles
in mijn blikveld
herfsttooi
in de natuur
roept weemoed op
een hunkering
alsof er iets is
wat ik mis
waar ik geen deel
van uitmaak
niet aan deelneem
alsof het leven
feestviert
in onbekende oorden
zonder mij
alsof de wereld
zich opmaakt
om vergnoegd
te overwinteren
en ik ben...
het meisje met de zwavelstokjes
slechts de geur van geluk
wordt in vleugjes
met mij gedeeld
appels met kaneel
warme chocolademelk
mist en natte aarde
openhaardenrook
gouden spinnenrag
wakkert verlangen aan
watertandend naar delen
hul ik mij
in onverschillige eenzaamheid
©MG20151101Zeldert
Eenzaamheid troef bij het fietsen op een tandem.
BeantwoordenVerwijderenha, op een tweepersoonsfiets valt het wel mee, denk ik, qua eenzaamheid
Verwijderen